Syair ...? Tahukah anda.....

  

Syair merupakan sejenis puisi berlagu yang dikatakan berasal dari Parsi dan telah dibawa masuk ke Nusantara bersama-sama dengan kedatangan Islam.

Syair telah diubahsuaikan mengikut kesesuaian Bahasa Melayu Klasik ketika itu.

Terdapat beberapa pandangan tokoh sastera mengenai kemunculan syair ini.

A. Teeuw berpendapat bahawa syair merupakan puisi Melayu lama yang telah sedia wujud tetapi namanya telah ditukar.

Terdapat bukti bahawa bentuk syair itu sendiri telah wujud sebelum kejatuhan Kerajaan Melaka, sebagaimana yang tersurat dalam kata-kata yang tertulis pada sebuah batu nisan tua yang telah di-jumpai di Minye Tujuh, Acheh, bertarikh kira-kira pada T.M. 1380 itu, ialah berbentuk syair; bagitu juga hasil-hasil sastera yang berbentuk syair bait, seloka, gurindam, istimewa pula pantun, harus telah sedia di ketahui oleh orang Melayu sebelum zaman kejatuhan Melaka atau pun tatkala buku Sejarah Melayu di karang; buktinya boleh di pastikan dalam kisah "Meminang Puteri Gunung Ledang" di dalam buku Sejarah Melayu itu, yang menyebutkan demikian

Syed Naquib al-Attas berpendapat bahawa syair dicipta oleh Hamzah Fansuri sendiri selepas kedatangan Islam iaitu pada tahun 600 Masihi. Za'aba pula mendakwa bahawa syair berasal daripada perkataan "syir" yang membawa maksud perasaan serta pengenalan dengan pancaindera yang selalunya membangkitkan pelbagai perasaan dan pengalaman serta mempunyai bahasa yang indah dan menarik.

Syair disampaikan dalam bentuk rangkap dan menjadi kegemaran masyarakat Melayu lama. Syair tidak mempunyai pemilik atau penulis yang khusus. Syair dianggapa milik bersama oleh masyarakat Melayu lama. Hamzah Fansuri telah menghasilkan syair yang lebih bersifat Melayu dan menyebabkan syair Melayu sudah menyimpang daripada bentuk syair Arab.

Ciri-ciri syair :

Terdiri daripada 4 baris serangkap (tetapi sesetengah syair boleh juga dihasilkan dalam 2 atau 3 rangkap).

Syair tidak mempunyai pembayang maksud (berbeza dengan pantun).

Setiap baris dalam syair mempunyai makna yang berkaitan dengan baris-baris terdahulu.

Sebuah syair biasanya menceritakan suatu kisah.

Bilangan perkataan dalam setiap baris adalah sama iaitu 4 perkataan dan 8-12 suku kata dalam satu baris.

Syair boleh terdiri daripada syair romantik, syair sejarah, syair ibarat dan juga syair keagamaan dan lain-lain lagi.

 Geram aku geram,

Kerajaan kaya rakyat papa kedana,

Pemimpin bermewah mewah

Bersenang-senang, bergelak ketawa,bergurau senda di dalam istana mereka

Sedangkan ada rakyat sedih menangis,

Susah di dalam pondok usang menanti masa rebah ke bumi

Geram aku geram

Merempat rakyat  lesu mengenangkan nasib

kenaikan pelbagai keperluan hidup

gula sudah,tarif elektrik,sudah, minyak pasti menyesul

Minyak kosong di tangki, rakyat berfikir marah ‘’ jika minyak……. pelbagai benda pasti naik’’

Merasa segala,menelan semua alas an pemerintah

tiada kemampuan mereka menangung subsidi????

Kenapa? Sedangkan rakyat mereka kasihi,inikah tanda kasih dari pemerintah?

Geram aku geram

Cukai rakyat di gunakan semata-mata untuk kekeyangan kaum keluarga,abang,adik,rakan taulan,

Sekadar di guna menyelamatkan syarikat kroni

Pulangan cukai tidak di nikmati semua rakyat

Hanya sedikit merasa

Kitaran kekayaan Negara di rasa segelintir pemimpin,

penuh kocek

semakin tamak memeras emas

tiada lagi ruang untuk di isi

Geram aku geram

kesetian rakyat sentiasa di tuntut,

semasa kempen pilihanraya

namun derita rakyat selepas setia di beri

sukarkah bagi pemimpin kerajaan mencontohi

sikap khalifah amirul mukminin Saidina Umar al-Khattab

memikiran rakyat jelata

ketika di sajikan hidangan dari arzerbaijan oleh gabenornya Utbah bin Farqad

Khalifah amirul mukminin Saidina Umur al Khattab marah jiwanya

Mendengar utusan gabenornya hidangan Habish (minyak sapu dan kurma)

Hidangan bagi kelas atasan

Lalu medah indah

sepucuk surat di kirimkan buat gabenornya

"Kalau rakyatku kekenyangan, aku ingin menjadi orang yang terakhir yang menikmatinya

Jika rakyatku kelaparan, aku ingin jadi orang yang pertama merasainya."

Jika rakyatku kelaparan, aku ingin jadi orang yang pertama merasainya.

Kalau rakyatku kekenyangan, aku ingin menjadi orang yang terakhir yang menikmatinya.” [kitab Manaqih Amirul Mukminin yang dikarang oleh Ibn Qayyim Al-Jawziyah. Hasan Al-Basri, seorang ulama zuhud]